Mwashibukeni!
Wat een weekend en vooral wat een vrijdagavond! Vandaag zijn we gestart met onze laatste volledige week school. Het blijft echt raar om te beseffen dat ons avontuur er bijna opzit!
Vrijdag 18 mei
Vrijdagavond hadden we een beetje onze twijfels of Victor er ging doorkomen aangezien hij al drie keer beloofd had om langs te komen, maar om half 8 was hij gearriveerd op Shalom. Na ons snel klaar te maken, vertrokken we met zijn auto richting een café. En wat een auto heeft onze deputy. Op zijn voorruit is er blijkbaar eens een tak van een boom gevallen door een hevige windvlaag en daardoor zat er een gigantisch gat in zijn voorruit dat was afgeplakt met wat plastic en plakband. Hobbelend reden we richting onze eerste bestemming. Het caféetje waar hij ons mee naartoe nam, leek eerder een nachtwinkel. De hoeveelheid drank dat daar te vinden was kan je je niet voorstellen! We zagen ook enkele bekende merken Gordon’s Gin, Captain Morgan Rum… en doe zo maar voort. Je gaat het nooit geloven, maar er hing zelfs een affiche van Stella Artois aan de muur! Onze Belgische bieren zijn dus zelfs tot in Zambia bekend! Het café/nachtwinkel leek wel meer iets voor de oudere garde. Maar het was super gezellig en we keken vooral onze ogen uit naar de hoeveel drank er stond. Ernaast was er een ander café (iets meer voor de jeugd) waar we eens een kijkje gingen nemen. Er stond een vuurtje, een pooltafel en enkele stoelen en tafels. Ook kon je hier naar de voetbal kijken (het waren zelfs Europese ploegen). We werden direct aangesproken door de uitbater of we een drankje wouden, maar we hadden nog een drankje. Na hem afgewimpeld te hebben, zijn we terug naar het andere caféetje gegaan. Daar werden we aangesproken door twee mannen: Chico en John. Chico was een praatgrage man dat ons blijkbaar al enkele keren had gezien, maar ons nooit durfde aan te spreken. John werkte in de bank waar wij altijd geld gaan afhalen.
Na een tijdje zijn we hobbel de bobbel doorgereden naar onze volgende bestemming: Grills. Dit is één van de plaatselijke nachtclubs hier in Mkushi. Het was super gek om te zien. Vooral omdat we niet verwacht hadden dat er zoiets hier in Mkushi was. Iedereen was aan het dansen op typische Zambiaanse muziek en ook hier konden we weer meekijken met de voetbal. Op een ander scherm konden we naar de MTV van Zambia kijken. Het was fantastisch om eens te zien, maar het was hier zeer druk. Dus we waren blij dat we verhuisden naar onze laatste bestemming ‘Director’s in’.
Dit was een club naast Grills en hier was het veel rustiger. Je had een grote ruimte met pooltafel en een kleinere dancing. Hier werden we, net zoals tijdens het begin van onze avond, overvloedig getrakteerd. Ook de medewerkers van Shalom kwamen hier dansen. Het was echt grappig om hen eens in een andere context te zien. Chico en zijn vriend waren ons gevolgd en hebben ons hier terug vervoegd. De traktaties vlogen onze oren rond. We hebben op deze avond zelf geen cent uitgegeven, handig zou je denken? Ja, dat wel, maar het werd voor ons beiden iets te veel drank, dat we stiekem een beetje weggoten. Na een tijdje begonnen we onze werkweek toch te voelen, vooral Fien begon al lichtjes te knikkebollen.
Toen we Victor vroegen om naar huis te gaan, stemde hij direct in, gelukkig! Hobbel de bobbel reden we terug naar huis via een shortcut, geen longcut, zoals Victor (die ondertussen al een beetje dronken was) het zo mooi kon verwoorden. Eindelijk thuis! Uitgeput vielen we beiden in slaap.
Zaterdag 19 mei
Zaterdag hebben we nog eens goed kunnen uitslapen, vooral Fien heeft zeer lang geslapen. Dit door de iets minder fantastische nachten met haar nieuwe haarstijl. We hebben beiden wat voor school gewerkt. In de namiddag konden we naar de kleermaakster om de kleren voor Fien. De kleedjes voor haar zus en mama waren al dik in orde, maar haar eigen jumpsuit had nog wat aanpassingen nodig! ’s Avonds rond 10u kregen we onverwachts weer bezoek van Chico. Hij had ons dit vrijdag beloofd, maar we dachten niet dat hij nog zou langs komen. We hadden hier niet zo veel zin in en na een korte babbel heeft Fien hem kunnen wegsturen. Eindelijk rust, dachten we. Al snel werd er weer op onze deur geklopt. Ook Sydney, de baas van Shalom, kwam weer eens langs. Zoals gewoonlijk was hij al goed beschonken. Ook Sydney heeft Fien na een korte babbel kunnen wegsturen, wat normaal niet zou lukken bij hem.
Zondag 20 mei
Zondag hebben we verder gewerkt voor school. Merel heeft haar spelfiches afgewerkt en Fien heeft haar bachelorproef afgewerkt. Om onszelf te belonen zijn we ’s avonds terug op restaurant geweest om een lekkere cheeseburger!
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Merel en Fien