Mwashibukeni!
Onze trip naar Mkushi verliep volledig anders dan gepland, maar wat zijn we blij om terug te zijn! Volgende week start onze werkweek samen met de leerkrachten. We kijken er al naar uit om samen met hen het trimester te plannen en materialen uit te werken!
Donderdag 3 mei
Donderdagvoormiddag mochten we bij Nico thuis nog even wachten voordat we naar ‘the east park mall’ gingen waar we met Garth hadden afgesproken om naar Mkushi te rijden. We konden ’s middags nog meegenieten van een lekkere nshima-lunch en om 15u stonden we klaar aan het shoppingcenter. We kregen telefoon van Garth dat hij er om 16u zou zijn. Wij hadden dan besloten om nog een ijsje te eten en daarna hebben we op hem gewacht… en gewacht… en gewacht… om 16u30 kregen we een bericht dat hij iets later zou zijn. Oké, dachten we, we zullen nog even wachten. Na nog een uur wachten, kregen we uiteindelijk het bericht dat we niet die dag zouden vertrekken, maar de dag nadien (vrijdag). Wij waren in alle staten… Garth stelde voor om in dezelfde lodge als hem te verblijven zodat we vroeg konden vertrekken. Allemaal goed en wel, maar wat was de naam van die lodge… We hebben 3 keer gebeld, 3 berichten gestuurd maar nooit kregen we een duidelijk antwoord. Het was iets met ‘silver’, meer konden we er niet uit opmaken. Al snel kregen we hulp van een bewaakster (zij had ons al een lange tijd zien wachten en begon zich zorgen te maken), die er een taxichauffeur bijhaalde. Daarna kwam de baas van het shoppingcenter erbij, nog een businessman en een andere taxichauffeur. Iedereen maakte zich zorgen en wou ons helpen met onze situatie. Er waren enkele mensen aan het opzoeken welke lodge het was, anderen wouden Garth proberen bellen om een duidelijke beschrijving naar de lodge… Dit maakte nog maar eens duidelijk hoe behulpzaam en vriendelijk de Zambianen zijn en wat waren we blij met de hulp want zelf stonden we radeloos rond te kijken omdat we niet wisten waarheen… Na een tijdje (het was al donker ondertussen) zijn we samen met een taximan naar een lodge vertrokken. Onderweg kregen we dan EINDELIJK antwoord van Garth met de naam en het adres van de lodge. Wat waren we blij dat we eindelijk ergens waren. De mensen van de lodge waren supervriendelijk, we hadden beiden super grote honger en mochten borden, messen en de broodrooster van de lodge gebruiken (ze serveren enkel ontbijt). Wat waren we gelukkig! Van de hele avond hebben we Garth niet meer gezien… Beiden zijn we wel vroeg in ons bedje gekropen omdat we echt super moe waren van de lange (wachtende) dag!
Vrijdag 4 mei
4u in de morgen, op dat uur zouden we normaal eindelijk naar Mkushi vertrekken, dachten we… Garth was nog niet eens aangekomen in de lodge… We waren beiden zijn spelletje echt kotsbeu en besloten terug in ons bed te kruipen. Om 7u werd er bij Fien op de deur geklopt. Garth ging eindelijk toekomen en inderdaad nog geen 10 minuten later was hij daar. Hij was enkele domme mopjes aan het maken ‘Zijn jullie nog niet klaar?’ etc. Daar konden we beiden uiteraard niet echt mee lachen… Na een ontbijt, want dat was hij ons wel een beetje verschuldigd, vertrokken we eindelijk richting Mkushi. In de auto bleek Garth wel een zeer leuke man te zijn om mee te praten. In Kabwe zijn we even gestopt om ons visum te verlengen (voor de laatste keer) en is Garth nog om een (kater)hapje gegaan in de Hungry Lion. Daarna reden we weer verder naar Mkushi. Eindelijk begonnen we de wegen te herkennen! We waren niet ver weg meer van onze tweede thuis. In Mkushi zijn we snel nog naar de supermarkt geweest (nu we toch een chauffeur hadden) en nadien om onze materialen op het kantoor van de VVOB. Daarna waren we eindelijk terug op Shalom. We hadden al onze spullen al aan het huisje gezet dat we hadden geboekt voor onze laatste maand en gingen om de sleutel. Slecht nieuws: ons huisje was al aan iemand anders verhuurd doordat we een dag later waren aangekomen… Beiden hadden we echt onze buik vol van de tegenslagen van de laatste dagen. De mevrouw van de receptie heeft het van ons beiden moeten aanhoren hoe ontevreden we waren… We konden er niets aan veranderen en moesten voor één nacht in een andere kamer verblijven. Toevallig was het huisje waar Fien de eerste maand in woonde nog vrij en daar hebben we dan al onze spullen naartoe gesleurd. In de namiddag heeft Merel haar valies al wat op orde gezet en is Fien naar het VVOB-kantoor gegaan om onze vakantieverhalen te vertellen (en we waren ook enkele spullen vergeten dat achter de deur stonden). ’s Avonds zijn we naar ons favoriete restaurant geweest om een lekkere cheeseburger! Na alle tegenslagen van de voorbije dagen smaakte deze ons nog meer 😊 Thuis hebben we nog naar een film gekeken om daarna beiden als een blok in slaap te vallen van de voorbije (slapeloze) nacht.
Zaterdag 5 mei
We waren redelijk vroeg wakker, maar waren beiden zo loom als iets. We wouden wel al wat voorbereiden voor de werkweek, maar we wouden ons ook eerst installeren voor we er gingen aan beginnen… We besloten dan maar om even naar het stadje te gaan om groenten (deze waren we vrijdag vergeten). Toen we terug kamen was de kamer al vrij, maar nog niet gekuist. Nog even wachten dus… ’s Middags konden we dan eindelijk in ons huisje intrekken! Zalig! We hadden zelfs enkele kasten in ons huisje waar we enkele spullen konden in opbergen. Ons laatste maandje in Mkushi was ingezet. In de namiddag hebben we beiden een klein wasje gedaan en konden we eindelijk beginnen met enkele voorbereidingen voor de werkweek. Ook was er een trouw aan de gang op Shalom en we konden de muziek (zeer duidelijk) tot op onze kamer horen. Enkele gasten herkenden we ook en deze kwamen uiteraard eens dag zeggen tegen ons: Florence, Merel haar leerkracht en Carl, een medewerker van de VVOB. ’s Avonds hebben we één van onze pastasausjes getest dat we in Livingstone hadden gekocht. Het werd pasta carbonara zonder vlees (want dat rook een beetje gek en vertrouwden we niet 100%). Het trouwfeest heeft niet zo lang geduurd, wat ons verbaasde. Carl kon ons vertellen dat het een Christelijk trouwfeest was en dat daar geen alcoholische dranken worden geserveerd. We begrepen dus al snel waarom het niet zo lang duurde, maar dat vonden we niet erg. Zo konden we in alle rust in ons bedje kruipen!
Zondag 6 mei
Deze morgen is Merel nog eens gaan lopen en aangezien het weer niet zo fantastisch is, was dit de ideale temperatuur voor een looptochtje. Beiden zijn we ons aan het voorbereiden op de werkweek. We zijn al eens aan het kijken om een planning op te stellen voor het komende trimester. Ook zijn we beiden al enkele leuke lesideeën aan het bedenken voor bepaalde onderwerpen. We kijken er al naar uit om morgen met de leerkrachten aan de slag te gaan!
Ook is er vanavond terug een kitchen party op Shalom. Ze hebben de stoelen en decoratie al klaargezet. We zullen waarschijnlijk door ons ruitje eens meekijken 😉
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Merel & Fien