Livingstone, here we come!

Mwashibukeni!

Onze dagen inpakken en onderweg zijn zitten er eindelijk op! We zijn gearriveerd in Livingstone en wat een reis was me dat! Vrijdag en zaterdag waren onze laatste twee daagjes in Mkushi. Binnen twee weken zijn we er pas terug en dan is het al mei! We kunnen het bijna niet geloven.

Vrijdag 20 april

Vrijdag zijn we nog een laatste keer in ons schoolwerk gedoken zodat we met een gerust hart op reis konden vertrekken. In de namiddag zijn we beiden op het kantoor van de VVOB gaan werken. Dit ook omdat hun internet een beetje beter is dan dat van Shalom. Na een namiddagje werken op de VVOB zijn we naar ons huisje gegaan. We hadden afgesproken om ’s Avonds iets te drinken met Victor (de deputy van school), maar jammer genoeg is deze niet komen opdagen. Tijdens het wachten hebben we dan wel eindelijk nog eens een gezellig avondje met ons twee gehad na de drukke schoolweken.

Zaterdag 21 april

Zaterdagochtend kreeg Fien een bericht van Sarah dat ze vervoer voor ons hadden gevonden naar Lusaka. Na even wachten kwamen ze met twee voorstellen en wij waren al super gelukkig dat we niet met een busje naar Lusaka moesten rijden. Na hun bezoek zijn we even naar het marktje geweest, daar hebben we elk een schooluniformpje gekocht van Chibefwe school als souvenir. Na ons marktbezoekje begon het inpakken van onze valiezen. Man, dat heeft toch even geduurd! Eeuwige twijfels over wat we al dan niet gingen meenemen en al ons kosteloos materiaal (afval) inpakken, zodat we dit als we terugkomen kunnen gebruiken tijdens de werkweek. Fien is in de namiddag nog even aan het zwembad gaan liggen en Merel heeft nog even doorgewerkt voor haar spelletjes van Taal voor komend semester. ’s Avonds was het nog eens movienight met ons tweetjes!

Zondag 22 april

Zondag stonden we om 8u klaar voor Tyson (onze chauffeur naar Lusaka). Al snel werd het 9u… We mochten ons overbodige gerief bij de vvob op kantoor zetten en Roy was daar op ons aan het wachten. Om 9u is Roy bij ons gekomen om ons materiaal te halen (hij was het wachten een beetje beu, begrijpelijk ook). Om half 10 kwam Tyson ons eindelijk ophalen en hop, we waren onderweg naar Lusaka! En wat een rit! Fien was dj, want ze mocht haar ipod insteken en we luisterden tussen onze dutjes door naar muziek dat we kenden, dat was genieten! Tyson zelf is een zeer speciale chauffeur. Hij heeft niet zo veel geduld en we hebben meermaals gedacht dat er wel eens een bumperkus ging gebeuren! Na ongeveer 4u stonden we al in Lusaka! Daar heeft hij ons aan het shoppingcenter afgezet. Het verschil met Mkushi kon niet groter zijn, we konden het even niet goed vatten waar we waren. Na ons boterhammetje hebben we een taxi genomen richting Nico (een medewerker van de VVOB). Aan de poort kende de poortwachter Nico niet, wij waren al bijna in paniek dat we verkeerd stonden! Na een belletje kwam Nico ons toch begroeten aan de poort en konden we ons installeren bij hem thuis. Al snel vertrokken we naar het busstation om ons busticket te boeken om naar Livingstone te gaan en waw, wat een chaos was het daar! We keken onze ogen uit, overal reden er auto’s, waren er winkeltjes. Jammer genoeg zijn we het beiden vergeten filmen, want dat was de moeite! Nadat we ons ticket hadden, zijn we terug naar Nico gereden en daar konden we met hen mee-eten (een super lekker Grieks gerecht! Ik ben wel de naam vergeten). Na nog een korte babbel zijn we uitgeput in ons bedje gekropen.

Maandag 23 april

Vandaag waren we vroeg uit de veren om naar Livingstone te vertrekken en we hadden pannenkoeken als ontbijt! En wat waren we daar gelukkig mee! Daarna snel met de taxi naar het busstation en hop, de bus op! Een acht uur lange rit stond er ons te wachten… In het begin hebben we nog veel dutjes kunnen doen, maar daarna begon het warmer en warmer te worden. Al een geluk konden we een ruitje openzetten! Na 4u was er een korte pauze en had bijna iedereen frietjes mee op de bus genomen (topgeurtje om 10u ’s morgens op de bus). Toen we bijna in Livingstone aankwamen was het even heisa op de bus. Een zatte man werd van achteraan de bus vooraan gezet omdat hij zich beter moest gedragen. Het laatste uur mochten we zijn verhalen aanhoren die hij vol enthousiasme voor de hele bus aan het roepen was. Na acht uur waren we eindelijk in Livingstone! Als we van de bus kwamen werden we meteen aangevallen door taxichauffeurs die allemaal wouden dat we met hen meereden… Na nog geen 5minuten stonden we eindelijk aan Livingstone Backpackers, onze verblijfplaats. Blijkbaar hebben we veel te veel betaald en hadden we het eigenlijk te voet kunnen doen. Maar bon, we zijn blij dat we er eindelijk zijn geraakt! Vandaag wordt nog een rustig dagje, vooral bekomen van onze acht uur lange rit op de bus!

Tot de volgende keer!

Groetjes,

Merel & Fien