Mwashibukeni!
Onze vakantie in Livingstone zit er al op! En wat een avonturen hebben we beleefd!
Dinsdag 24 april “Livingstone ontdekken”
Dinsdag zijn we Livingstone stad gaan verkennen. We hebben het lokale kunstmarktje ontdekt en zijn al vrij zeker dat we hier al onze souvenirs gaan vinden. We zijn bijna elk winkeltje binnen geweest en je vind hier echt veel leuke Afrikaanse hebbedingetjes: van Afrikaanse maskers tot dieren gemaakt met afval. Na een korte wandeling in het dorpje zijn we naar de Hungry Lion geweest, de McDonalds van Zambia en dat heeft ons gesmaakt! Na onze eerste keer fastfood in Zambia hebben wede supermarkt ‘Shoprite’ ontdekt en wat een wereld van verschil met Mkushi was dat! Je kan hier echt ALLES vinden en de supermarkt is gigantisch! We hebben onze inkopen gedaan voor de komende 10 dagen voor ontbijt en lunch. Daarna terug naar ons verblijf voor een welverdiende namiddag aan het zwembad. Fien heeft haar weer van haar beste kant getoond door tegen één van de strandstoelen te lopen met een wonde als gevolg tussen haar tenen… Deze heeft verpleegster Merel dan mooi ingepakt en dan konden we rustig verder genieten van ons namiddagje zwembad. In de vroege avond zijn we dan naar de apotheek geweest om wat verbandtape en gaas om Fien haar teen verder te verzorgen de komende dagen. Ook zijn we om een ijsje geweest. Dat was genieten! ’s Avonds hebben we ons stokbroodje opgegeten en dat heeft ons gesmaakt (nog eens echt brood)! We maakten ook kennis met enkele vrijwilligers hier van Nederland en Groot-Brittannië.
Woensdag 25 april “Eindelijk, de watervallen!”
Woensdag zijn we eindelijk naar de watervallen gegaan. Na een rustig ontbijtje vertrokken we met de shuttle naar de Victoriawatervallen! In de bus zaten we met nog enkele andere gasten van ons verblijf samen. Één van de jongens is samen met ons op stap gegaan op het domein van de watervallen. Eerst zijn we naar de boiling pot gaan kijken. Dat is het punt waar het water allemaal samenkomt en eigenlijk één grote draaikolk in de rivier vormt. De weg naar beneden viel nog redelijk goed mee. Het padje was wel wat op zijn Afrikaans, maar dat zijn we hier wel al gewend. Merel heeft wel haar slippers uitgedaan aangezien het nogal moeilijk wandelen was, zo stijl naar beneden. Daar aangekomen zagen we de draaikolk. Wat een massa water was het daar! Daarna terug naar boven. Dat was een heel ander verhaal. Boven aangekomen stonden we nat van het zweet en waren we uitgeput. Onze vriend was het blijkbaar iets beter gewend dan ons om te stappen want bij hem zag je geen drupje zweet. Op een bankje hebben we iets kleins gegeten en gekeken naar de bavianen dat aan het spelen waren. Merel had haar koek op de picknicktafel laten liggen om even iets uit haar rugzak te nemen en hops, daar sprong een baviaan op de tafel en Merel was haar koek kwijt. Wij waren beiden superhard geschrokken! Onze vriend probeerde (denk ik) nadien een baviaan te aaien en deze blies nogal boos naar hem en toonde zijn tanden. We zijn dan maar snel weggegaan naar het volgende punt: de knife edge bridge. Dat was de moeite! Onder ons parapluutje liepen we over de brug. De waterdamp van de waterval vloog overal in het rond. Het leek precies of iemand was met emmers water aan het gieten boven ons… Lichtelijk doorweekt hebben we de andere kant van de rivier verkend. Veel konden we niet zien door de massa’s grote wolken die gecreëerd worden door de waterval. Daarna terug over de brug met ons parapluutje. Nadien zijn we naar de bovenkant van de waterval gewandeld. Daar kon je de waterval toch al iets beter zien! De Zambezi is hier ook echt gigantisch! We konden niet geloven hoe deze massa water gewoon zo plots naar beneden valt!
In de vroege namiddag zijn we terug naar ons verblijf gegaan om te eten. Lekkere stokbroodjes uit de shoprite! Ook zijn we een kijkje gaan nemen naar de spar (jaja, geloof het of niet, ze hebben hier een spar!). Dit vooral om eens te kijken wat we kunnen meenemen naar Mkushi als we hier terug vertrekken 😉 ’s Avonds zijn we samen met twee nieuwe Nederlandse vrienden (Laurens en Janine) pizza’s gaan eten. Fien was echt dolgelukkig met haar pizza! Terug thuis hebben we nog lang gebabbeld met Janine. Het was leuk om de verschillen in cultuur tussen België en Nederland te leren kennen.
Donderdag 26 april “In the jungle!”
Donderdag waren we vroeg uit de veren voor onze wandelsafari! Na een koude rit in het safaribusje waren we eindelijk aangekomen in het natuurpark. Daar kregen we eerst nog een muffin en een tasje thee om dan vol goede moed de jungle in te trekken. De gids kon ons veel vertellen over de verschillende sporen en planten dat we tegen kwamen. Dat was echt super interessant. Na nog geen kwartier stonden we op 5 meter afstand van ons eerste dier: de neushoorn. Dat was echt bangelijk! We hadden een beetje schrik, maar vonden het wel fantastisch om zo dicht bij dit machtige dier te staan. Daarna hebben we nog even verder gewandeld en zagen we nog een groep zebra’s. Nadien zijn we even terug naar hun hoofdkwartier gegaan waar we weer een hapje en een drankje kregen aangeboden om daarna met de jeep nog een toertje te doen aan de andere kant van het domein. Daar zagen we nog enkele giraffen en impala’s, ook Pumba was even van de partij! Nadien reden we terug naar huis en waren we een beetje teleurgesteld dat we geen olifant hadden gezien… Thuis hebben terug een broodje gemaakt (lekker!) en hebben we een namiddagje aan het zwembad gelegen. We hadden zelfs als tussendoortje een meloen. Dat smaakte nog eens! Daar hebben we terug een lange babbel met onze nieuwe Nederlandse vriendin gehad en na een douche zijn we ’s avonds nog iets gaan eten.
Vrijdag 27 april “Zonsondergang op de Zambezi”
Vrijdag konden we nog eens uitslapen en hebben we een uitgebreid ontbijt gehad. Daarna was het tijd voor onze souvenirjacht op het kunstmarktje. Afbieden was daar de boodschap! Merel vond dit in het begin een beetje moeilijk maar na een tijdje was ze hier zelfs beter in als Fien! Op het marktje hebben we veel souvenirs gekocht (in Mkushi kan je deze namelijk niet vinden). Daarna nog eens genieten van ons echt brood om ons daarna klaar te maken voor onze sunset cruise. Daar vertrokken we dan richting de Zambezi. Op de boot kregen we al direct drankjes aangeboden en beiden genoten we van onze gin-tonic en het fantastische uitzicht! We maakten kennis met enkele Britse meisjes en een Zuid-Afrikaan. Wist je dat een nijlpaard in het Afrikaans zeekoe is? Wij moesten er alvast heel hard mee lachen! Op onze cruise kregen we ook eten. Een van de mannen zei dat hij een krokodil zag, maar dat bleek een boomstronk te zijn (en dus ook een mopje van hem). Al snel ging de zon onder en genoten we van een zonsondergang op de Zambezi! Het was prachtig om te zien! De twee Britse meisjes waren tegen het einde wel (een beetje) dronken aan het worden en op de terugweg naar huis hebben ze bijna drie keer hetzelfde aan ons gevraagd…
Thuis aangekomen hebben we ons snel klaargemaakt voor koningsdag. Dit werd hier georganiseerd door de vele Nederlandse vrijwilligers in ons hostel. Samen met Janine hebben we eerst een predrink gehouden op de kamer om daarna naar koningsdag te gaan. Na een tijdje stelde Janine voor om uit te gaan. Wij waren onmiddellijk enthousiast om mee te gaan. In de club waren het vooral de mannen die aan het dansen waren en hoe! De mannen hier in Zambia kunnen er wat van hoor. We keken onze ogen uit en bewonderden hun dansstijl. Na heel wat dansen werden we toch een beetje moe en kropen we uitgeput in onze bedjes.
Zaterdag 28 april “Rustig dagje”
Zaterdag hebben we niet zo veel gedaan. Normaal stond er een quadtocht gepland, maar deze ging niet door omdat er te weinig mensen waren… Het was vooral een rustig dagje geworden (na onze zware nacht). In de voormiddag zijn we samen met Janine naar het marktje geweest en nadien een gezellig namiddagje aan het zwembad! ’s Avonds zijn we beiden als een blok in slaap gevallen, maar om twee uur ’s nachts werden we weer wakker door de muziek van de naburige discotheek…
Zondag 29 april “Zambia vanuit de lucht!”
Zondagmorgen waren we vroeg uit de veren! Er stond ons dan ook een fantastische voormiddag te wachten! Om half acht waren we beiden al in de lucht met onze microlight flight piloot! Fien haar piloot was een Duitser en Merel haar piloot was een Belg! Dat was handig want zij kon dan in het Nederlands met hem praten. Vanuit de lucht konden we dan eindelijk de Victoriawatervallen bewonderen en wat een ervaring was me dat! Het was prachtig om te zien. Het leek ook echt of de regenboog die ontstond door de nevel ons aan het volgen was. We zijn zelfs eens door de nevel gevlogen en voelden zo “the angels kiss”. Dat was echt een fantastische ervaring! Op de terugweg naar de basis zagen we nog enkele nijlpaarden, of moet ik zeggen zeekoeien in de Zambezi 😊 Het was echt een fantastische ervaring. Een beter beeld van de watervallen als met onze vlucht met de microlight kan je op dit moment van het jaar niet te zien door het te hoge waterpeil (einde regenseizoen).
Nadien gingen we naar de brug voor onze volgende (spannende) activiteit. Eerst hebben we even de brug verkend. We zijn de grens overgestoken met Zimbabwe en konden de kracht van de watervallen terugzien en voelen. Vanachter de rotsen zag je de witte nevel terug verschijnen en hoorde je het water bewegen. We hebben Zimbabwe voor de volle 100 meter ontdekt en gingen toen door naar onze volgende activiteit. Na even wachten, werden we gewogen, gemarkeerd en mochten we terug naar de brug vertrekken. In het midden van de brug kregen we beiden een harnas aan en werd er even geoefend. Nadien was het tijd voor onze grote sprong ‘de tandemswing’. We stonden op de rand van de brug en hadden toch even twijfels of we het wel zouden doen. Maar al snel hoorden we ‘1 2 3 swing!’ achter ons en hebben we beiden de grote stap naar de afgrond gezet. Daar vielen we 111 meter naar beneden! Het gevoel van gewichtloosheid is onbeschrijfelijk! Eenmaal ‘geland’ bengelden we nog even heen en weer aan ons touw en konden we genieten van het uitzicht van de machtige Zambezi onder ons (alhoewel Merel haar bril wel moest uitdoen). WAW! Meer kunnen we er niet over zeggen, dit was geweldig!
Terug thuis konden we nog eens nagenieten met ons filmpje! FANTASTISCH! In de namiddag hebben we nog aan het zwembad gelegen. Fien was weeral verbrand (stomme bijwerking van haar malariapillen) en ’s avonds zijn we samen met Janine gaan eten.
Maandag 30 april “Een beestige dag”
Maandag moesten we weer vroeg uit de veren! De chauffeur was zelfs iets vroeger dan voorspeld en we moesten ons een beetje haasten. Doordat we niet konden beslissen wat we wouden doen, hebben we de big 5 combo gedaan. Op het domein werd ons groepje bijna direct begroet door de begeleider van het leeuwenpark. Na een korte uitleg vertrokken we met een klein hartje de jungle in. We moesten elk ook een stok meenemen (dit is een soort speeltje blijkbaar voor de leeuwen). Daar vertrokken we dan richting de jungle! Al snel werden we begroet door 2 leeuwen, broer en zus. We kregen de mogelijkheid om hen te aaien en enkele foto’s te nemen. Met een klein hartje gingen we naar de leeuwen om hen te aaien. We moesten hard genoeg wrijven dat ze het voelden anders waren we hen aan het kietelen en dat wouden we niet. Wat een ervaring! Nadien werden we uitgenodigd om samen met de leeuwen te wandelen. We mochten zelfs hun staart vastnemen om hen zo te volgen en dat woog meer dan verwacht 😉. Het was bangelijk! Na onze wandeling met de leeuwen werden we verwelkomd door het volgende team. Al snel maakten we kennis met de cheeta’s. Deze dieren hadden direct ons hartje gestolen! We mochten ze weer aaien en ze spinden (echt luid) net als een echte kat. De cheeta’s besloten dat we op wandeling gingen vertrekken en zo gezegd, zo gedaan. De cheeta’s waren veel sneller dan de leeuwen met onze korte beentjes moesten we soms een klein spurtje trekken om ze te volgen. Het grappige was wel dat je met de cheeta wandelt net als met een hond. Het leek precies of we met de hond op wandel waren. Het was echt een super ervaring! In ons groepje zat er ook een oudere man van Rusland die de tijd van zijn leven aan het beleven was. Die man straalde gewoon en gaf zijn enthousiasme door aan de rest van de groep. Na de wandeling hebben we dag gezegd tegen de cheeta’s en gingen we terug naar de receptie. Na even wachten, kwamen ze ons vertellen dat de olifanten onrustig waren door wilde olifanten in de buurt en dat het olifanten rijden niet kon doorgaan…
Thuis aangekomen zagen we Janine en het was die dag haar verjaardag! Overenthousiast zijn we naar haar gelopen en hebben we haar gelukkige verjaardag gewenst! Merel had de dag voordien ook van de supermarkt een kaartje meegebracht en Janine was er echt super blij mee.
Rond de middag kregen we telefoon dat de activiteit toch kon doorgaan. Na eventjes wachten konden we dan toch eindelijk vertrekken richting de olifanten! Daar kwamen we onze Russische vriend weer tegen dat ons enthousiast kwam vertellen (wel met handen en voeten aangezien hij niet echt Engels kon) dat hij de swing had gedaan. We zagen gewoon hoe gelukkig hij was en dat maakte ons ook blij. Eindelijk zagen we de olifanten! WAW! Wat een ervaring. Samen mochten we meerijden met Mary, de leidster van de groep. Al hobbelend liepen we met haar door de jungle. Bij sommige stukjes dat steil naar beneden of omhoog gingen, moesten we het zadel wel wat beter vastnemen. Maar het was echt een ervaring om nooit te vergeten. Tijdens de rit was onze olifant wel een ware eetmachine! Als we even stil stonden nam ze het ene takje na het andere met haar slurf om op te eten. Na ons ritje op de olifant mochten we Mary (onze vreetmachine) eten geven om haar te bedanken voor het ritje. We moesten telkens twee handjes voedsel nemen: één voor in de mond (mout hope) en één voor in de slurf (trunk down). Merel heeft dit als eerste gedaan, aangezien Fien een beetje schrik had om het eten in de mond te doen (een mond van een olifant is echt zo groot als een mensenhoofd). Al snel stonden we beiden Mary eten te geven en blij dat ze was! Nadien konden we nog een laatste foto nemen en werden we een laatste keer begroet door de olifanten. Wat een ervaring!
Thuis zijn we samen met Janine en Laurens gaan eten voor haar verjaardag naar café Zambezi. Echt een super gezellig restaurant niet ver van ons verblijf. Beiden hebben we weer pizza gegeten en lekker dat dat was!
Dinsdag 1 mei “Laatste dagje”
Deze morgen zijn we ons busticket naar Lusaka al gaan regelen voor morgen en hebben we ons vakantiewasje aan de balie gegeven om eens te laten wassen (eindelijk nog eens echt gewassen kleren na anderhalve maand handwas). Nadien zijn we naar de winkel geweest voor onze laatste inkopen. In de namiddag hebben we nog even aan het zwembad gelegen. Na een minidutje zijn we aan onze valies begonnen en dat was proppen met al de souvenirs dat we hadden gekocht! Onze valiezen stonden klaar en 's avonds gingen we nog een laatste keer naar olga's uit eten. Wat een lekkere pasta's hebben ze daar! Daarna vroeg in ons bedje om fris op de bus naar huis te zitten.
Woensdag 2 mei "Back in Lusaka"
Vandaag zijn we om half 5 opgestaan! Man dat was vroeg! Samen met Janine wandelden we nog slaapdronken richten het busstation. We leken echte muilezels zo gepakt en gezakt met al ons gerief. Eenmaal op de bus wou de chauffeur ons extra aanrekenen voor onze bagage, maar dat hebben we gelukkig kunnen afwimpelen. Dan eindelijk op de bus, de muziek stond in het begin een beetje te luid, maar al snel vielen onze oogjes terug toe. Na 4u op ons busje (een veel beter busje dan het vorige: FM busmaatschappij is een echte aanrader!) was het even pauze om de benen te strekken en te eten. Fien moest zoals gewoonlijk weer naar toilet en de bus was bijna zonder haar vertrokken! En weeral zat iedereen daar met frietjes en durums om half 10 in de morgen... Dit kunnen we nog steeds niet begrijpen. Nadien reden we verder door naar Lusaka en kwamen we weer in het stukje holderdebolder-baantjes, maar dat zijn we hier ondertussen al gewoon. Aan het busstation was het weer chaos... We gingen snel van de bus en werden direct weer 'aangevallen' door tien taxichauffeurs. We hadden al een lift geregeld met de taxichauffeur van Janine en moesten deze dus allemaal afwimpelen. Door de drukte waren we zelfs één bagage op de bus vergeten. Merel is super snel terug gelopen en samen met een medewerker had ze de bus kunnen tegenhouden net voor hij van het station wegreed! Nadien werden we terug lastig gevallen door enkele taxichauffeurs dat onze bagage even niet wouden loslaten... Wat een avontuur! Eindelijk zaten we dan in de taxi op weg naar het VVOB-kantoor in Lusaka waar we met Nico hadden afgesproken. Daar zijn we snel nog naar de supermarkt geweest om wat extra inkopen voor in Mkushi om daarna door e rijden naar Nico's huis. Eindelijk terug rust. Deze avond kunnen we hier terug eten en slapen en morgen rijden we samen met Garth, iemand die we kennen via Paul & Sarah, terug naar Mkushi voor onze laatste maand in Zambia! We kunnen het niet geloven dat het al zo voorbij gevlogen is!
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Merel & Fien
Wat een schitterende verhalen en belevenissen !