Verlengd weekend!

Hallo, hier zijn we weer!

Vrijdag 9 maart

Vrijdag zijn we samen met Sarah naar Mkushi gereden. We waren beiden zeer nieuwsgierig hoe de stad eruitzag. Na weer een tripje op de hobbelbanen kwamen we aan op de hoofdbaan (die wel geasfalteerd was). Na een lange trip van 25 km waren we aangekomen in Mkushi. Wat opvalt is dat er onderweg zeer veel mensen wandelen naast de hoofdbaan (omdat ze geen auto of fiets hebben) en de auto’s rijden hier bijna 120 km/u!

Aangekomen in Mkushi keken we onze ogen uit. We kwamen terug op een boemelwegje en hobbelden verder door het stadje. Na wat rondvraag zijn we naar het schooltje gaan kijken. Aangezien het een feestdag was, waren er wel geen kinderen aanwezig. Maar we hebben een kort gesprek gehad met de directeur van secundair die toevallig op school aanwezig was. We kregen een korte rondleiding en konden niet geloven hoe groot de school was! Het gebouw voor kleuter is wel een klein gebouwtje, maar het gebouw voor lager en secundair is gigantisch. Als je het leerlingenaantal hoort (1500 leerlingen!) begrijp je wel de grootte van de gebouwen (wat eigenlijk nog te weinig is). We zijn wel benieuwd hoeveel leerlingen er in een klas gaan zitten, dit zullen we dinsdag te weten komen, spannend!

Na het bezoek aan het schooltje zijn we samen met Sarah verder Mkushi ingereden naar het marktje en het is hier echt the real Africa. Net zoals we ons voorstelden waren er overal kleine winkeltjes naast elkaar, het was er superdruk, overal liepen mensen en verkoopsters met manden fruit op hun hoofd. De markt zag zwart van het volk (letterlijk en figuurlijk). Daar hebben we even rondgekeken naar de kraampjes en werden we vooral ook veel bekeken.

Vaak hoorden we achter ons ‘Mazungo’ wat blanke betekent in het Bemba. Onderweg werden we tegengehouden door enkele zatte mannen die aan de weg aan het werken waren. Deze hadden een emmer voor de auto gezet en wouden die enkel verzetten voor 5 kwacha (wat de prijs van een pintje is). We zijn hier 4 keer gepasseerd en de derde keer heeft Sarah hem 3 kwacha gegeven en viel hij ons niet meer lastig. Na ons tripje door het marktje zijn we naar de supermarkt geweest. Hier vind je echt alles! We hebben zelfs een pot nutella kunnen kopen voor op onze boterhammen ’s morgens. Onderweg hebben we nog wat tomaten gekocht van enkele dames die langs de weg stonden en nog vlees in een winkeltje aan chengelo school (hier in de buurt).

In de namiddag is de elektricien langs geweest en vanaf dan hadden we warm water om ons te douchen in ons huisje. Ook de schilder is langs geweest om de badkamer en keuken te schilderen. Het is wel ne kadee. Hij heeft 3 uur nodig om zich voor te bereiden en heeft de badkamer dan maar voor de helft geschilderd. Net voordat de schilder vertrok hebben we onze eerste powercut gehad door het onweer. Nu zaten we hier, bijna avond in de middle of nowhere zonder stroom. Daar ging ons warm douchke! Al een geluk mochten we bij Sarah thuis koken (zij hebben een gasvuur) en konden we toch lekkere hamburgers eten onder het licht van onze zaklampen. Daarna hebben we nog een filmpje gekeken (Fien haar laptop was gelukkig opgeladen).

Zaterdag 10 maart

Onze geliefde schilder is teruggekomen op zaterdag. We hadden hem aangeboden om te helpen, maar hij kon niet geloven dat twee blanke meisjes konden schilderen. Daarom hebben we besloten om ons dan toch een beetje te installeren en ons gerief deels in de kasten te leggen. Onze vriend heeft dan toch eindelijk de badkamer afgeschilderd (wel met veel babbelpauzes). In de namiddag zijn we even een kajaktripje gaan doen op de Mkushi-river die vlakbij ligt. Aangezien het een kajak voor één persoon was, is Fien eerst geweest en daarna Merel. Merel had wel een beetje schrik, aangezien Sarah had verteld dat er misschien een krokodil in de rivier zat. Daarna hebben we het toch met ons twee geprobeerd en zijn we iets verder op de rivier gegaan. Twee Zambiaanse mannen die over de brug wandelden, waren ons aan het aanstaren en aan het zwaaien. Na onze kajaktocht hebben we van de zon genoten en wat gewerkt voor school (taken vooraf). ’s Avonds was onze schilder al aan de living begonnen, hij schoot zeer goed op en hier waren we natuurlijk zeer blij om. De elektriciteit viel weer uit… We dachten shit, weeral… Maar al een geluk, enkele minuten later schoot het terug aan en konden we dan toch voor het eerst koken in ons eigen huisje. Na onze buikjes vol gegeten te hebben, hebben we ons eindelijk eens kunnen wassen! De douche heeft wel een beetje zijn kuren (van zeer warm, naar zeer koud). De sterrenhemel is hier ook wonderschoon om te zien. Beiden hebben we geprobeerd het te fotograferen, maar jammer genoeg is het bij beiden mislukt…

Zondag 11 maart

Dennis onze schilder is weer langs geweest op zondag. Fien heeft een filmpje gemaakt terwijl hij aan het schilderen was en dit was als magie voor Dennis! Hij vond het echt fantastisch om te zien. Dennis is en blijft wel nog steeds ne kadee. Hij babbelt de hele tijd en spreekt ons altijd aan met “Madam”, wat een beetje grappig is. Tegen de middag zijn we samen met Paul naar de Country Club vertrokken om Saint Patrick’s day te vieren. Het was bijna een uur rijden, maar het was de moeite waard! Het viel wel heel hard op dat dit de club was voor de blanke Zambianen. Er was een golfterrein, tennisveld, rugbyveld… en doe zo maar voort. De weg zelf naar de Country Club was iets minder ‘fancy’, zoals bijna overal hier in Zambia was het een zandweg. De club zelf was rijkelijk versierd. Paul heeft ons voorgesteld aan enkele vrienden van hem en nadien hebben we zelf eens een rond gekeken. Na een tijdje kwam er een man bij ons en stelde hij voor dat we eens dag gingen zeggen aan de jeugd in de club. Het was een beetje ongemakkelijk in het begin, maar na een tijdje genoten we van hun gezelschap. Iedereen was super vriendelijk en Fien heeft zelfs enkele Zambiaanse biertjes geprobeerd. Ben was de grapjas van de hoop (naar het einde toe, was hij ook een beetje zatjes aan het worden), Tanya was een super vriendelijke meid, Terence was een vriendelijke jongen die we blijkbaar vrijdag al hadden gezien in Mkushi en Rory was vooral veel mopjes met zijn nichtje aan het uithalen. Het was eens leuk om op uitstap te gaan en nieuwe mensen te leren kennen. Ze hebben ons ook uitgenodigd om zeker eens terug te komen. We zijn niet zeker of dit meteen volgende week zal zijn, maar we kijken er al naar uit om ze nog eens te zien 😊 Op de terugweg naar huis waren we beiden al zeer moe geworden, we keken al uit naar ons bedje. Na een snelle hap, zijn we vroeg in ons bed gekropen.

Maandag 12 maart

Vandaag waren we vroeg uit de veren! Samen met Sarah hadden we afgesproken met de chauffeur van een minibusje om over de prijs te overleggen. Aangezien het busje vol zat, was hij doorgereden en zullen we iets later op de dag met hem afspreken. Tijd is hier redelijk relatief hebben we al gemerkt. Want we gingen deze morgen naar de koeien van Paul kijken, maar het is eerder middag geworden. Paul is een veeboer en heeft 1300 koeien! Deze middag hebben we het ‘dipping’ van de koeien gezien. De koeien springen in een bad met chemische stoffen zodat de teken die ze dragen sterven. Het was super fascinerend om dit te zien! Paul heeft ons ook nog enkele weetjes verteld over de koeien. Het is een totaal ander ras dan bij ons. Ook onze geliefde schilder Dennis is vandaag terug aanwezig! Normaal zou hij vandaag klaar moeten zijn (eindelijk). Deze namiddag gaan we misschien nog een plonsje nemen in het zwembad of een tochtje met de kajak. Het wordt dus nog een rustige dag vandaag!

Wat gaat er nog gebeuren?

Morgen gaan we samen met Carl naar het kantoor van de VVOB in Mkushi. Carl zelf werkt ook voor de VVOB en komt ons halen nadat hij zijn kinderen heeft afgezet op Chengelo school vlakbij. Daar zullen we dan kennis maken met onze nieuwe collega’s en vooral ook met Peggy die onze contactpersoon was tijdens het mailen. Na ons bezoek bij de VVOB, gaan we naar Chebefwe school. Dit is de school waar we stage gaan lopen. We kijken er alvast naar uit!

Tot de volgende keer!

Groetjes,

Merel & Fien