Eindelijk school!

Hallo, hier zijn we weer!

Dinsdag 13 maart

Eindelijk was de dag aangebroken waar we al een heel weekend naar uitkeken (misschien iets te hard naar uitkeken). We werden opgehaald door Carl, een Belgische medewerker van de VVOB. Samen met hem zijn we naar het VVOB-kantoor in Mkushi gereden. Onderweg wist hij ons veel te vertellen over de plaatselijke vogels en wat zijn visie was omtrent het verbeteren van het wiskundeonderwijs hier in Zambia. Aangekomen op het kantoor stelde hij ons aan iedereen voor. Daarna kregen we samen met nog 3 andere mensen (2 docenten van Sint-Lucas Gent en een docent van de universiteit van Lusaka) een algemene uitleg over het STEEL-programma. Het programma waar wij ook aan meewerken.

STEEL of ‘Supporting Teacher Education for Early Learning’ is een programma in de Central Province van Zambia. De twee hoofdpunten zijn spelenderwijs leren en ELDS (Early Learning and Development Standards. Bij het spelenderwijs leren willen ze vooral de betrokkenheid van de leerlingen verhogen door niet telkens klassikaal les te geven. VVOB wil leerkrachten helpen om dit soort activiteiten te introduceren. De ELDS zijn een soort leerlijnen waarbij wordt beschreven wat leerlingen op een bepaalde leeftijd moeten kunnen (kennis, vaardigheden en attitudes). Hierin staan voorbeeldactiviteiten beschreven die de leerkrachten kunnen gebruiken. Jammer genoeg is het amper (zo goed als niet) in de scholen aanwezig en hier wil VVOB dus graag iets aan doen.

Daarna hadden we samen met onze mentor Peggy een oriëntatiegesprek. Na een kort gesprek over onze verre verblijfplaats zijn we snel naar school gegaan (voordat de leerkrachten weg waren). We hebben twee leerkrachten van kleuter ontmoet en één leerkracht van lager (grade 1). Na een introductie bij de directrice zijn we samen naar het VVOB-kantoor gegaan. Daar werd er verteld wat er van ons en van de leerkrachten werd verwacht. We zullen vooral samen met de leerkrachten werken (aangezien lessen doorgaan in het Bemba). Nadat de leerkrachten waren vertrokken, ging Peggy verder met onze oriëntatie. Tijdens deze oriëntatie heeft ze heel veel dingen verteld (een beetje te veel). We kwamen een beetje overweldigend en verward buiten. Gelukkig had Carl voor ons vervoer naar huis geregeld en na een winkelbreak, zijn we naar huis gereden.

Thuis aangekomen waren we er nog steeds niet goed van. We hebben samen met Sarah en Paul een goed gesprek gehad en zij gingen ook al eens rondkijken voor een nieuwe verblijfplaats. De lessen starten voor Fien om 7u en voor Merel om 8u. Het busje dat we hier ’s morgens kunnen nemen komt pas om 9u in Mkushi aan. Wat veel te laat is… Aangezien de lessen voor Fien om 10u30 (soms 11u30) eindigen en voor Merel om 12u. Nadien hebben we nog met Corine gebeld, die ons al wat meer duidelijkheid en klaarheid kon geven, waardoor we toch al wat meer gerust gesteld waren. ’s Avonds hebben we nog een filmpje gekeken en zijn we met geruste harten in ons bed gekropen.

Woensdag 14 maart

Fien is opgestaan met 5 muggenbeten naast elkaar op haar knie. Vandaag zijn we voor de eerste keer gaan observeren in de klassen! We keken er alvast heel hard naar uit. De weg naar daar met het busje was wel grappig. We werden tegengehouden door de politie en nadat de chauffeur de politie had betaald konden we verder rijden. Aangekomen op de school gingen we elk naar ons klasje.

Fien

Als ik aankwam in de klas waren de leerlingen de letter p aan het inoefenen. Ze zitten vaak met 3 of 4 leerlingen aan een bankje. Wat ik gek vond, was dat alle leerlingen hun boekentas aanhielden (ook als ze aan hun bankje zaten). Fester is een zeer vriendelijke leerkracht en je merkt echt dat ze haar best doet. Jammer genoeg waren niet alle leerlingen even aandachtig. Sommigen liepen rond of waren naar buiten aan het staren. Na de pauze was het tijd voor wiskunde! Dit samen met taal zijn namelijk de enigste twee vakken waar de leerkrachten rond werken dit trimester. De leerlingen starten de les door tot 100 te tellen. Fester probeerde een klassikale demonstratie te geven met dopjes die de leerlingen moesten sorteren. Weeral waren niet alle leerlingen aandachtig. Dit is ook moeilijk als een klas bestaat uit meer dan 40 leerlingen. Daarna werden er twee oefeningen samen aan bord gemaakt en nadien moesten de leerlingen twee oefeningen in hun schriftje maken. De leerlingen moesten alles overtekenen in hun schriftje en als ik is rondging merkte ik dat dit niet bij elke leerling even goed ging. Na de lessen hebben we samen een kort gesprek gehad. Fester wil graag werken aan de aandacht van de leerlingen (klashouden) en hier ga ik dus enkele ideeën proberen voor verzamelen om mee te werken. Ook gingen we beiden eens kijken rond welke lesonderwerpen we graag willen werken binnen spelend leren. Vrijdag gaan we eens samen zitten om onze planning te maken en ideeën uit te wisselen. Er is wel een stomme regel op school… We moeten rokken dragen (broeken zijn blijkbaar taboe), maar ik heb helemaal geen lange rokken. Hopelijk vinden ze het goed als ik over mijn broek een Chitenge (Afrikaanse doek) draag.

Merel

Ik was verbaasd dat het ochtendonthaal zeer gelijklopend was met België. De kleuters waren zeer enthousiast om mij te zien en kwamen mij allemaal knuffelen. De kleuters leren alles samen. Ze leren de letters door deze te herhalen (op te zeggen), ze spelen niet echt. Op het einde van de les moesten ze zelfs al een werkschriftje invullen en dit wordt zelfs verbeterd met een rode balpen! De kleuters luisteren wel zeer goed naar de juf. Tussen de lessen hebben de kleuters een uur pauze waarin ze hun koek en drank kunnen eten en drinken en voor de rest van de tijd rusten de kleuters aan hun bankjes. Tijdens de pauze heb ik samen met de leerkrachten besproken wat ze van mij verwachten. Ze zijn beiden zeer nieuwsgierig naar mijn ideeën en hoe het er in België aan toe gaat. Het klikt wel zeer goed met de leerkrachten. Ze verwachten dat ik vooral rond wiskunde en wereldoriëntatie ga werken. Vrijdag gaan we na de les nog eens samen zitten om onze planning te maken.

Na onze eerste dag observatie zijn we samen met Sarah en Paul naar enkele mogelijkheden gaan kijken voor een nieuwe verblijfplaats dichter bij de school. Beiden zijn we voorstander van de Shalow Lodge. Sarah kent de uitbaters en gaat voor ons een prijsje proberen regelen. Nadien zijn we nog snel naar de winkel gegaan en daarna naar huis. Thuis aangekomen hebben we onze kleren eens gewassen. Het was wel een grappig aangezien we beiden nog nooit een handwas hadden gedaan.

Vanavond gaan we het rustig houden. Morgen weer een dagje observatie en morgennamiddag gaan we beiden al wat meer nadenken over wat we willen uitwerken.

Tot dan!

Groetjes,

Fien & Merel